Huilen

Kinderen mogen niet huilen

Wat is dat toch? Dat kinderen niet mogen huilen?

Ik coach momenteel een ouderpaar met een hoog gevoelig kind van bijna 4. Het meisje ontwikkelt zich emotioneel gezien in een ander tempo dan een gemiddeld kind. Ze vindt veel zaken eng. Denk aan vreemde mensen, harde geluiden, haren wassen, zwemmen, de dokter, de kapper etc. Er zit een duidelijke vooruitgang in haar ontwikkeling MAAR het gaat wel minder snel dan bij andere kinderen. Ouders begeleiden haar heel goed, ze houden rekening met haar EN ze geven haar af en toe een duwtje in de rug zodat ze toch nieuwe dingen probeert.

Hooggevoelige kinderen ervaren pijn intenser

Onlangs gingen ze naar de GDD voor een vaccinatie. Uiteraard hadden ze hun kind goed voorbereid, gezien het feit dat ze ook bang is voor de dokter en voor alles dat te maken heeft met ziek zijn. Ze ging braaf mee, toen de dokter met de prik kwam moest ze huilen. Hoog gevoelige kinderen voelen pijn intenser dan ieder ander gemiddeld kind. Dus vroeg haar moeder de GGD arts om geen pleister op het wondje te doen (die moet er dan ook weer af en dat doet zeer). Moet niks uitmaken zou je denken, toch? want het bloedde geen eens. De GGD arts was duidelijk not amused! Het gesprek werd gelijk ingezet vol oordeel: “Waarom hebben jullie haar niet voorbereid? Is ze altijd zo paniekerig? Zijn jullie wel eens bij een kinderpsycholoog geweest?” Op het moment dat moeder noemt dat ze naar mij gaan, zie je zijn hoofd (aldus moeder) betrekken…. De GGD arts vond dit toch: “Geen normale zaak” (whatever that may be!!)Moeder legt uit aan de GGD arts dat ze goede begeleiding krijgen van mij, dat hun dochter stapjes maakt en dat zij hun dochter vertellen dat ze altijd mag huilen maar dat sommige dingen nu eenmaal moeten.De GGD arts is het hier duidelijk niet mee eens. Zweet staat op zijn voorhoofd en het oordeel hangt in de ruimte: “Dit is niet NORMAAL.”

Normaal

Wat is nu eigenlijk normaal???

Nou dat zal ik je vertellen…. Ik vind het NORMAAL dat een kind huilt als hij of zij iets eng vindt. Ik vind het NORMAAL dat een papa of mama zegt: “Je mag huilen.” Ik vind het NORMAAL dat een kind zijn eigen tempo bepaalt om te ontwikkelen. Dat vind IK normaal!

Ik vind het NIET NORMAAL dat een GGD arts binnen drie tellen zijn oordeel klaar heeft, dat hij niet luistert naar de moeder, dat hij zélf in de stress raakt van het huilen van het kind, dat hij een oordeel over een kind heeft dat hij niet kent en drie tellen gezien heeft.

Dat vind ik dus NIET normaal!

Zo net kreeg ik een mail binnen van een andere moeder van wie ik haar dochter van 7 jaar heb gecoacht. Ook een gevoelig meisje dat heel veel niet durfde. Ze is enorm gegroeid door de coaching en durft veel meer dan voorheen. Haar moeder was met haar naar de huisarts en hij wilde naar haar ademhaling luisteren. Het meisje vond het eng en begon te huilen. De dokter maakte de handeling niet af omdat ze moest huilen. De huisarts vroeg of ze nog voor meer dingen bang is, zoals honden, de tandarts etc. Moeder bevestigde dat dit zo was en vertelde hem ook dat haar dochter hoog gevoelig is. Op dit laatste werd uiteraard niet in gegaan. De conclusie was: “Ik adviseer een kinderpsycholoog.”

Eigen Tempo

Zoals je waarschijnlijk tussen de regels door kan lezen ben ik hier vol vuur over. Ja, als kinderen belemmerd worden door hun angst hebben ze hulp nodig om hiermee om te gaan. Maar wanneer gaat de reguliere zorg nu eens inzien dat ieder kind een ander tempo heeft en dat hoog gevoeligheid ECHT is? Er lopen nu zo ontzettend veel onderzoeken aan de Universiteit van Brussel (door professor Elke van Hoof). Laten we hopen dat daar nóg veel meer bewijs uitkomt.

Ik ben dan de eerste die deze artsen daar mee om de oren gaat slaan!!

Huilen is oké. Punt.